BIOGRAFIAS DE RUBEN DARIO
Nació en Metapa (actual Ciudad Darío), Nicaragua. Sus padres se separaron cuando él era muy pequeño y lo crió una abuela que lo presentó en Managua, siendo todavía un adolescente, como un artista prodigio. Leía a los poetas franceses y era invitado a recitar poesía. En 1886, realizó un viaje a Santiago de Chile y éste fue su primer contacto con el progreso y la metrópoli. Allí publicó su primer gran libro, Azul... (1888), obra que llamó la atención de la crítica y especialmente del escritor español Juan Valera. De regresó a Managua, se casó con Rafaela Contreras, en 1891; quince meses después nació su primer hijo y en 1893 murió su esposa.
Un año antes, había viajado a España como representante del Gobierno nicaragüense para asistir a los actos de celebración del IV Centenario del descubrimiento de América. Después de sucesivos viajes por Estados Unidos, Chile y Francia, y de residir en Buenos Aires, donde colaboró con el periódico La Nación, obtuvo una reputación internacional. En 1898, regresó a España como corresponsal del mismo periódico. Durante la estancia en Europa, alternó su residencia entre París y Madrid, ciudad ésta donde conoció, en 1900, a Francisca Sánchez, una mujer de origen campesino, con la que tuvo un hijo y con la que vivió hasta el fin
4 | Últimos año |
2 | Primeros escritos |
OBRAS
- bras completas. Prólogo de Alberto Ghiraldo. Madrid: Mundo Latino, 1917-1919 (22 volumes).
- Obras completas. Edición de Alberto Ghiraldo y Andrés González Blanco. Madrid: Biblioteca Rubén Darío, 1923-1929 (22 volumes).
- Obras poéticas completas. Madrid: Aguilar, 1932.
- Obras completas. Edición de M. Sanmiguel Raimúndez y Emilio Gascó Contell. Madrid: Afrodisio Aguado, 1950-1953 (5 volumes).
- Poesías. Edición de Ernesto Mejía Sánchez. Estudio preliminar de Enrique Ardenson Imbert. México: Fondo de Cultura Económica, 1952.
- Poesías completas. Edición de Alfonso Méndez Plancarte. Madrid: Aguilar, 1952. Edición revisada, por Antonio Oliver Belmás, en 1957.
- Obras completas. Madrid: Aguilar, 1971 (2 volumes).
- Poesía. Edición de Ernesto Mejía Sánchez. Caracas: Biblioteca Ayacucho, 1977.
Símbolos
símbolo máis característico da poesía de Darío é o cisne, identificado co Modernismo ata o punto de que cando o poeta mexicano Enrique González Martínez quixo derogar esta estética, fíxoo cun poema no que exhortaba a "torcerle el cuello al cisne". A presencia do cisne é obsesiva na obra de Darío, desde Prosas profanas, onde o autor adícalle os poemas "Blasón" e "El cisne", ata Cantos de vida y esperanza, onde unha das súas seccións se titula tamén "Los cisnes". Salinas explica a connotación erótica do cisne, en relación co mito, ó que Darío se refire en varias ocasións, de Xúpiter e Leda. Sen embargo, trátase dun símbolo ambivalente, que en ocasións funciona como emblema da beleza e outras simboliza ó propio poeta.
Influencias
Para a formación poética de Rubén Darío foi determinante a influencia da poesía francesa. En primeiro lugar, os románticos, e moi especialmente Victor Hugo. Máis adiante, e con carácter decisivo, chega a influencia dos parnasianos: Théophile Gautier, Catulle Mendès, e José María de Heredia. E, por último, o que termina por definir a estética dariana é a súa admiración polos simbolistas, e entre eles, por riba de calquera outro autor, Paul Verlaine. Tan determinantes son as influencias que o Parnasianismo e o Simbolismo tiveron na obra de Darío e no Modernismo en xeral, que autores como Ricardo Gullón falaron dunha "dirección parnasiana" e unha "dirección simbolista" do Modernismo. Recapitulando a súa traxectoria poética no poema inicial de Cantos de vida y esperanza (1905), o propio Darío sintetiza as súas principais influencias afirmando que foi "con Hugo fuerte y con Verlaine ambiguo".
No hay comentarios:
Publicar un comentario